Let's go workout!

หลังจากว่างเว้นการออกกำลังกายมาได้สักระยะหนึ่ง ร่างกายคงทนไม่ได้ แอบส่งสัญญาณอันตรายออกมาเป็นโรคภัยไข้เจ็บ ให้เจ้าตัวได้สำนึกถึงว่า ตอนนี้ร่างกายมึงถึงจุดอ่อนแอ ไม่มีภูมิคุ้มกันไอ้เจ้าวายร้ายนามว่า "ไวรัส" แล้วนะโว้ย ทำอะไรสักอย่างที่ดีๆให้กับตัวเองได้แล้วมึงงงงง ถ้ายังอยากจะอยู่ดูโลกสีฟ้าใบนี้ไปอีกนานๆ

และแล้วปฏิบัติการการออกกำลังกายก็เริ่มขึ้นตั้งแต่เย็นวันอาทิตย์่ ที่สวนเบญจกิติ เดินวิ่งอยู่ 3 รอบทะเลสาบ สิริรวมระยะทางน่าจะได้อยู่ที่ 6 km วันแรกแรงยังดีอยู่ แต่มันส่งผลอาการปวดเมื่อยตามร่างกายในวันต่อมาทันที เเหมือนจะเป็นบทลงโทษของความขี้เกียจ เพราะหยุดยาวไปเมื่อไหร่ ก็ต้องมาเริ่มนับหนึ่งใหม่แบบเจ็บปวดอย่างนี้แหล่ะ
ด่านต่อไปที่จะต้องเอาชนะให้ได้ก็คือ การไปออกกำลังกายซ้ำในขณะที่ยังปวดเมื่อยอยู่ ด่านนี้จะสำคัญมากเพราะต้องแข็งใจกัดฟัน เอาชนะใจตัวเองให้ได้ ร่างกายหน่ะมันสู้อยู่หรอกแต่ใจเนี่ยต้องมาก่อน ฮึด! เอาวะกรู ไปซ้ำมันอีกสักวันสองวันเดี๋ยวก็หาย เมืื่อวานจึงตั้งใจไปเดินวิ่งที่สวนลุมหลังเลิกงาน โชคดีมากๆที่รถไม่ติดตรงทางลงทางด่วนพระราม 4 ทำให้การตัดสินใจทำได้ง่ายขึ้นมาก เพราะถ้าเห็นรถติดมาก อุปสรรคในใจ ความไขว้เขวจะประเดประดังเข้ามาทันที และเมื่อมาถึงสวนลุมเรียบร้อย ก็จัดการภารกิจเดินวิ่งสำเร็จไป 2 รอบกว่าๆ ระยะทางน่าจะอยู่ที่ราวๆ 6-7 km แต่แม่ง! ขอบอกว่า ปวดเมื่อยตัวยิ่งกว่าเมื่อวานหลายเท่าตัว เวลาจะก้มเอามือแตะเท้าแต่ละที อู๊ยยย! ทรมานม๊ากกกก ต้องคอยตือนสติตัวเองว่า 1. อย่าเพิ่งท้อนะมึง 2. อย่าเพิ่งท้อนะมึง และ 3. อย่าเพิ่งท้อนะมึง มึงต้องมาซ้ำรอยแผลเก่าให้มันชาชิน จนร่างกายเขาปรับตัวได้ เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้วก็จะสบายเอง โอเคครับพี่มึง กรูบอกกับตัวเองว่าจะพยายาม สู้เขา....ทาเคชิ!!! ด่านมหาโหดขั้นต่อไปยังรอเจ้าอยู่ ฮ่า! ฮ่า!! ฮ่า!!!