สว่างคาตากับงานตัดต่อ

Sunday March 25, 2007
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา มีงานที่ต้องไปทำแถว Town in Town ซึ่งเป็นแหล่งห้องตัดต่อพวกงานโฆษณา ละคร Presentation ทั้งหลายแหล่ ได้ยินชื่อมานานแต่ไม่เคยได้สัมผัสสักที งานนี้นับเป็นประสบการณ์ครั้งแรก ที่ได้ไปเยี่ยมเยือนละแวกนั้น และก็เป็นครั้งแรกในชีวิตอีกเช่นกัน ของการไปตัดต่อหนัง...งานของเจ้านายหญ่ายสั่งมา แต่เรามาช่วยพี่ราวีอีกที ในฐานะคนติดต่อประสานงาน

ห้องตัดที่ไปชื่อ MatchFame โดยได้น้องบอย ตากล้องที่เราจ้างให้ไปถ่ายงาน เป็นคนติดต่อจัดแจงเรื่องให้ และพวกเราก็ได้สิทธิพิเศษ คือได้คิวเป็นวันอาทิตย์ ซึ่งโดยปกติเขาจะปิดทำการ ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายนะเนี่ย ที่ต้องมาทำงานวันหยุด เอาเหอะนานๆครั้ง งานจะได้เสร็จไวไว เจ้านายยิ่งเร่งตามงานอยู่
บรรยากาศของห้องตัดต่อ จะเป็นห้องทึบแสง ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน มีจอคอมและทีวีให้ดูตอนทำงาน น้องที่มาตัดต่อให้ชื่อ หน่อง กด short cut ตัดฉับ ฉับ ฉับ ไวยังกะลิง ข้างขวามี M150 อยู่ 1 ขวด ข้างซ้ายมีที่เขี่ยบุหรี่ ช่างมีองค์ประกอบ Prop ที่ได้อารมณ์จริงๆ...ไอ้น้องเอ้ย! น้องแกทำงานไปก็โด๊ปยาชูกำลังไป คาดว่าคงรู้สถาณการณ์ว่า งานนี้คงลากยาวอีกไกล หรือไม่ก็คืนก่อน (งาน/ดื่ม) หนักไปหน่อย เลยต้องอาศัยตัวช่วย ขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายโมง งานจริงๆเพิ่งเริ่ม start ปรากฏว่า 6 โมงเย็น เพิ่งจะเสร็จตอนแรก ยังเหลืออีกตั้ง 4 ตอน...คิดในใจ...งานนี้มียาวถึงเช้าแน่นอน และก็เป็นจริงดังคาด ออกจากห้องตัดประมาณตี 5 แม่ค้ามาตั้งร้านขายของตรงที่จอดรถกันแล้ว คิดๆดู...นี่เราไม่ได่ทำงานสว่างคาตา แบบสมัยทำ project ส่งอาจารย์มาหลายปีดีดัก ครั้งนี้เป็นการอดนอนทั้งคืนในรอบ 10 กว่าปี สภาพก็ยังพอไหวอยู่ แต่ถ้าต้องทำงานลากยาวแบบนี้บ่อยๆ เห็นทีว่าจะเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน นึกถึงไอ้น้องหน่องที่ทำตัดต่อให้ นี่ต้องใจรักอย่างเดียวเลย เพราะชีวิตแม่ง! เจอแต่จอสี่เหลี่ยมตรงหน้าทั้งวันทั้งคืน ตัวหนังสือตรง timeline window แม่งก็เล็กสาดดด ไม่รู้มันมองเห็นได้ไง เวลางานก็ผิดกัยมนุษย์คนอื่นเค้า พอๆกับพวกคนทำงานในวงการโฆษณา วงการบันเทิง ใครมีแฟนอยู่วงการนี้ ต้องทำใจและเข้าใจจริงๆ ไม่งั้นรอดยาก ระหว่างรอ write cd คุยไปคุยมา น้องหน่องเพิ่งจะ 23 เอง และแถมเพิ่งมาทำงานตัดต่อได้ไม่นาน แต่ตัวมันโต ไม่ค่อยพูดจาและแอบหน้าแก่ ตอนเจอทีแรกเลยคิดว่าเป็นรุ่นเก๋าประจำ office พอเริ่มคุย เท่านั้นแหล่ะ น้ำไหลไฟดับ...เออนะ ความคิดแม่งเด็กสมวัยจริงๆ

Thursday Mar 29, 2007
วันพฤหัสมีนัดเข้าไปลงเสียงอีกรอบ คราวนี้มีีโจไปด้วย เพราะเป็นคนเขียนบทและให้เสียงภาษาอังกฤษ เริ่มงานกันตอนก่อนเที่ยง ก็ไม่พ้นอีหลอบเดิม กว่าจะเสร็จทั้งหมดปาเข้าไปเที่ยงคืน และแถมต้องรอ write dvd อีก 2 ชั่วโมง โอ๊ย!! คราวนี้เก็บอาการง่วงไม่อยู่ ออกลายมาตอนตี 1 หลับตาฟังน้องหน่องโม้ไปเรื่อย จนตี 2 งานเสร็จ ถึงเวลาแยกย้ายกันกลับบ้านนอน บ้านใครบ้านมัน เรามึนๆง่วงๆขี้เกียจย้อนกลับไปเอารถที่ office เลยนั่ง taxi กลับบ้านโลด Taxi ก็ซิ่งแหลก แถมใช้เส้นทางที่ไม่คุ้นเคย อาการง่วงเลยหายไปเป็นปลิดทิ้ง ทีนี้ต้องมานั่งลุ้นแทนว่า ตูจะรอดกลับถึงบ้านไหมเนี่ย เฮ้ออออ!