Namaste! Nepal | Day 1

Apr 6.2007
ก่อนออกเดินทางไม่กี่วัน สาวเหมียวโทรมาว่าอยากไปด้วย อุ๊ยตาย! อะไรกันจ๊ะเหมียว มาเปลี่ยนใจอยากไปกระทันหันแบบนี้ แล้วจะมีตั๋วหลงเหลืออีกหรือนี่? เอ๊า! งั้นเอาเบอร์ agency ขายตั๋วที่ข้าวสาร ไปลอง check ตั๋วดูนะ ว่าแล้วเธอก็หายไปในช่วงระยะเวลาหนึ่ง และอีกไม่กี่อึดใจต่อมาก็มีเสียงตามสายบอกกลับมาว่า "ได้ตั๋วแล้วฟู่ ได้บิน flight เดียวกันทั้งขาไปและกลับเลยด้วย!" Ok! แจ๋วเลยเหมียว งั้นวันจันทร์รีบไปทำ visa แล้ววันพุธเจอกันสุวรรณภูมินะ

Apr 11.2007
และแล้ว trip นี้ก็มีนักเดินทาง 3 คนเหิรฟ้าไปเนปาลด้วยกัน โดยสายการบินไทย "รักคุณเท่าฟ้า" เครื่องออก 10 โมงกว่าๆ ไปถึงนู่นก็บ่ายๆ เวลาที่เนปาลจะช้ากว่าเมืองไทยประมาณ 1 ชม. 15 นาที ทัศนวิสัยรอบนอกไม่เป็นใจให้เห็นวิวหิมาลัยเอาซะเลย เมฆเยอะ ฟ้าเทามัวซัว เครื่องต้องแหวกม่านหมอกลงมา พอล้อแตะพื้นปั๊บ นักบินต้องกระแทกเบรกสุดตัว หักเลี้ยวโค้งสุดท้าย taxi เข้าสนามบินตรีภูวัณ ที่นี่ไม่มีงวงมารับ ต้องเดินเข้าสนามบินแบบ self service อากาศแรกสัมผัสที่เนปาล อืม! เย็นใช้ได้ทีเดียว ผ่านประทับตราขาเข้าแบบสบายๆ แวะเอาแผนที่เมือง Kathmandu ซะหน่อยก่อนออกไปเจอกองทัพ taxi ที่มาดักรอ เจอชิ้นโบกมือไหวไหวอยู่ รีบเดินตามไปสัมผัสตัวเป็นๆ ทักทายและแนะนำเพื่อนใหม่ให้ชิ้นรู้จัก ล้อหมุนออกจากสนามบิน ปากก็คุย ตาก็มองบ้านเรือน ถนนหนทาง รถราผู้คน วัวควายบนถนน ทุกอย่างมันช่างดูแปลกใหม่ เหมือนกับเราอยู่กันคนละโลก ตื่นตาตื่นใจ ตื่นเต้นกับภาพชีวิตตรงหน้า อากาศในรถเริ่มร้อนระอุ แต่ความแปลกใหม่ในชีวิตมันมีมากกว่าที่จะสนใจกับอากาศร้อน การจราจรที่นี่สับสนวุ่นวายไม่ใช่เล่น รถติดแต่ก็ไหลไปได้เรื่อยๆ เสียงแตรจากรถคันอื่นรอบๆก็แข่งกันขับกล่อมไปตลอดทาง เมื่อข้ามสะพานเข้าเขต Patan ไม่นานนักเราก็มาถึงบ้านชิ้น บ้านใหญ่สไตล์ยุโรป มีสนามหญ้า โรงรถ มี step เยอะ ห้องหับเป็นสัดส่วน น่าอยู่มั๊กๆ พอเก็บสัมภาระเข้าที่ ก็เจอะเจอเข้ากับ 2 หนุ่มน้อย Moritz & Fabian ยังไม่คุ้นกับสาวแปลกหน้า แต่มีท่าทีว่าอยากรู้จัก ต้องอยากได้เพื่อนเล่นหน้าใหม่แน่ๆเลย ชิ้นพาทัวร์บ้าน เข้าห้องนู้นออกห้องนี้ และขึ้นไปดาดฟ้าชมวิวมุมสูง มี 2 หนุ่มน้อยออกมาโชว์ตัวตรงสนามหญ้า และมี Dance โชว์ต้อนรับสาวๆ พวกเราเลยได้ถ่ายรูปดาราตัวน้อยกันสนุก

ล้อหมุนอีกครั้ง ชิ้นขับรถพาไป GTZ office ซึ่งเป็นที่ทำงานของ Armin อยู่หน้าปากซอย ไม่ไกลจากบ้านที่พัก โหมโรงด้วยการปีนบันไดขึ้นไปชั้น 4 เจอ Armin กำลังทำงานยุ่งๆอยู่ และแนะนำคุณโรชาน พนักงาน GTZ ที่จะมาช่วยเป็น Guide จำเป็น พาเราทั้งหลายเดินเที่ยวเมือง Patan ในวันพรุ่งนี้ ก่อนที่พวกเราจะไปลุยกันเองต่อที่ย่าน Thamel ชิ้นเอา sim โทรศัพท์ของเนปาลมาให้ใช้ชั่วคราว ไว้ติดต่อกันยามฉุกเฉิน

taxi เนปาลคันเล็กกระจิ๊ดเดียว ดีนะที่ทีมเราตัวเล็กๆกันทั้งนั้น เรียกให้ไปส่งที่ Kathmandu Guest House ที่ถนน Thamel จุดเริ่มต้นที่ taxi ทุกคันรู้จัก ตามคำแนะนำจาก guidebook ถึงที่สายตาก็สาดส่องมองหา Diana Travel ก่อนเลย เข้าไปสอบถามราคาตั๋วไป Pokhara โชว์รูปหน้าร้านจาก guidebook คุณวุฒิและคุณเคท เพื่อจะได้เป็น Ref ในการต่อรอง ดูเขาจะตื่นเต้นกันใหญ่ที่มีรูปร้านเขาลงหนังสือด้วย ถึงขนาดเอ่ยปากขอหนังสือกันเลย แต่เรายังต้องใช้งานอยู่ เอาไว้ใช้เสร็จก่อนนะลุงเปรม ได้ตั๋ว Tourist bus ขาไป 250 Rps/คน ตั๋วเครื่องขากลับ 56 Rps/คน-Yeti Airline ลุงเปรมบอกว่า จุ๊จุ๊!! ห้ามเอาราคานี้ไปบอกใครนะ....Ok! ค่ะลุง พรุ่งนี้เจอกันอีกที ตอนมารับตั๋วเครื่อง ขณะเราคุยเรื่องตั๋ว ก็แบ่งทีมเหมียวกับบิ๋มไปแลกเงิน ได้ราคา Rate ดีทีเดียว เสร็จธุระก็เตร็ดเตร่กันแถวนั้น มีร้านรวงให้ดู ให้ซื้อเยอะแยะมากมาย เป็นดงนักท่องเที่ยวแบกเป้เหมือนถนนข้าวสารบ้านเรา แต่ใหญ่โตกว่าหลายเท่านัก เดินเดินสักพักเหมือนฝนจะเริ่มลงเม็ด ไฟดับทั้งเมือง ร้านไหนมีเครื่องปั่นไฟก็ค้าขายกันต่อเป็นปกติ เดินสักพักท้องเริ่มหิว มองหาร้านนั่งกันดีกว่า เหมียวเล็งร้านหนึ่งอยู่ชั้นบน ต้องปีนบันไดขึ้นไป เลยผ่านไปก่อนเผื่อเจอตัวเลือกอื่น คราวนี้ไปเดินดุ่มๆแถวถนนอะไรก็ไม่รู้ มืดๆมีแต่ป้ายไฟ อารมณ์เป็นที่เที่ยวกลางคืนของคุณผู้ชาย เลยตัดสินใจถอยกลับไปตั้งหลัก คราวนี้เลยได้ไปนั่งร้านที่เหมียวเล็งไว้นั่นแหล่ะ ดูเมนูแล้วเป็นร้านอาหารเนปาล ท่าทางใช้ได้ เอาแล้วหล่ะอารมณ์หิว สั่งโมโม่ทอด หน้าตาคล้ายๆเกี๊ยวซ่าของบ้านเรา มีไส้ข้างในแล้วแต่จะเลือก มีไส้ผัก ไส้ไก่ หรือไส้น้อง Buff (ควาย) และยังมีแบบนึ่งด้วย โมโม่ทอดเสริฟพร้อมน้ำจิ้ม หน้าตาดี รสชาติ ok สั่งก๋วยเตี๋ยวผัดแบบจีน (chowmien) ไว้กันเหนียวเผื่อจะกินอย่างอื่นไม่ได้ และอาหารชุดแบบอินเดีย-เนปาล มีกับหลายๆอย่างพร้อมข้าว รสชาติแปลก ไม่คุ้นลิ้นแต่กินได้หมด ท้องอิ่ม ไฟมา ถึงเวลาจ่ายเงืน เรียก Taxi กลับบ้าน ร้านค้าแถวนั้นส่วนใหญ่เริ่มปิดกันแล้ว

ที่เนปาลไม่มีเลขที่บ้าน ดังนั้นการเรียก taxi ให้ไปส่ง ต้องรู้ว่าย่านนั้นเรียกว่าอะไร แล้วค่อยบอกทางอีกที ก่อนออกมาจากบ้านชิ้นเลยต้องซักซ้อมทางเข้าบ้าน เขียนโพยกันเหนียวไว้ก่อน คืนนี้ชิ้นและครอบครัวไป Party ที่บ้านเพื่อน กลับดึก พวกเรากลับไปถึงก่อนเลยยังเข้าบ้านด้านในไม่ได้ นั่งหง่าวอยู่ด้านนอก อากาศหนาวประมาณ Savannah หนาวๆ สักพักมีไฟดับ แต่ก็แป๊ปเดียวเพราะใช้เครื่องปั่นไฟ สักพักใหญ่ชิ้นกลับมาถึง เย้! ได้เข้าบ้านแล้ว

ที่ห้องพัก...หนาวฉิบ ไม่คิดว่าอากาศจะเย็นขนาดนี้ สงสัยเพราะฝนตก ต้องอาบน้ำก่อนนอน ชิ้นบอกมีน้ำอุ่นแต่ต้องเปิดนานหน่อย เออ! ค่อยยังชั่ว แบบนี้น่าจะอาบได้ แต่ด้วยความที่พวกเราเซ่อซ่า low tech กันหมด เลยไม่รู้ว่าต้องเปิด switch ด้วย คืนนั้นเลยอาบน้ำแบบเย็นเจี๊ยบซะ หนาวสั่นสะท้านกันไปทีเดียวเชียว 5555!!!!